شعر ۶۳

تا نظر در چمنِ وضعِ جهان وا کردم

ستمی بود که بر دیده‌ی بینا کردم

نه چمن رنگِ وفا داشت، نه گل بوی بقا

حیرت‌آلوده به هر سو که تماشا کردم

شوخ‌چشمی چو مگس کردم و بس شَرْمیدم

هر متاعی که از این سفله تمنّا کردم

گر به محشر ز من از حاصل دنیا پرسند

گویم افسوس، همه خواهش بی‌جا کردم

ذرّه‌ای نیست به کف زاین سفر دور و دراز

عفو خواهم ز خدا آنچه خطاها کردم

«فدوی!» بار خجالت بکشی روز جزا

زآنکه در عالم فانی چه مهیا کردم...

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

✽ آمنه فدوی ✽