شعر ۱۴۸

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

گر کند درد دلی بلبل، منال ای باغبان!

گل نپروردی که هر سو خارِ بیدادی نداشت

شد دلم صیدِ غزالی، ای خوش آن وارسته کو

آرزوی صید و در دل بیمِ صیّادی نداشت

مهربانی‌های لیلی کرد مجنون را اسیر

ورنه هر خوبی که شیرین بود، فرهادی نداشت

شد ز سیلِ غم، بنای خانه‌ی مهرم خراب

دیدم این غم‌خانه را هم، هیچ بنیادی نداشت

محنتِ صبرم نداند، هرکه عمری -«آصفی!»-

روی بر دیوارِ غم در محنت‌آبادی نداشت...

✸✸✸

آصفی هروی

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰