شعر ۲۷

گفت تا چند به خاک افتی و بوسی قدمم؟

گفتمش تا تو چو شمشادی و برپا هستی

گفت بس دل که ز تن‌ها منِ تنها بردم

گفتمش شکر خدا را که تو تنها هستی...

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

✽ آثار ارسنجانی ✽

شعر ۲۶

از فقر نگر افسرِ سلطانی ما را

در مُلک فنا، تخت سلیمانی ما را

من باده خورم هردَم و زاهد همه حسرت

داناییِ وی بنگر و نادانی ما را

بس توبه ز عشق تو نمودیم و شکستیم

بنگر تو ز هر توبه پشیمانی ما را

زاین چاه و رَسَن کز زَنَخ و زلف تو داری

کِی هست رهایی دلِ زندانی ما را...؟

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

✽ آثار ارسنجانی ✽

شعر ۲۵

در پیش روی، دفتر حُسنت نهاده‌ام

لیک از بیان به عجز و قصور ایستاده‌ام

کس را ز خوبیِ تو حکایت مجال نیست

جز آینه، که پیش جمالت نهاده‌ام

تا چند با خدنگ و کمان ایستاده‌ای؟

من خود ز تیرِ غمزه نخست اوفتاده‌ام!

رفت از سرم ز مستیِ چشمانِ شوخ او

کیفیّتی که بود ز صهبا و باده‌ام

تا سر نهاده‌ام به درِ آستانِ دوست

دل در کفِ اطاعتِ غیری نداده‌ام...

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

✽ آثار ارسنجانی ✽