شعر ۵

این دل مسکینِ من اسیر هوا شد

پیش هزاران هزار گونه بلا شد

جادُوَکی بند کرد و حیلت بر ما

بندش بر ما برفت و حیله روا شد

حکمِ قضا بود و این قضا به دلم بَر

-محکم از آن شد که یار، یارِ قضا شد

هرچه بگویم ز من نگر که نگیری

عقل جدا شد ز من که یار جدا شد...

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

✽ معروفی بلخی ✽