شعر ۲۳

من اشتیاق تو را آتشی به جان دیدم

که هرچه بیش زنی آب، شعله بیشتر است

فرشته عشق نداند، ز آدمی آموز

که این لطیفه عجیب است و درخور بشر است

نظر به روی تو ما را حرام نتوان گفت

که چشم بر تو و دل بر محبت دگر است

گریز در همه عالم توان ولی هیهات!

کمندِ زلف تو افتاده چون به رهگذر است...

‏⊱ ━━━━━━━━━ ⊰

✽ آبانی تهرانی ✽